Mazzel...

Soms loopt het wél goed af...

Chance - Watch more amazing videos here

Mijn voorouders, met dank aan Darwin!

Enig idee hoe je er in de oertijd uit zou hebben gezien? De Open University in het Vereningd Koninkrijk heeft hiervoor in dit Darwin-jaar een leuk toolje gemaakt, Devolve me ofwel "ont-evolueer mij". Even een fotootje uploaden en je verandert in je oermens-versie.

Om te zien hoe ik verander in één van mijn pre-historische versies: klik op de foto van Darwin!


Voor mij was het verrassend weer eens haar op m'n kop te zien...

Terug naar je Maker

Ik schreef al eerder over de bedenkelijke folder die creationisten, mensen die kritiekloos het scheppingsverhaal geloven, gingen verspreiden. Vandaag is een groot aantal opinieblogs begonnen met een actie om weerwerk te bieden. Niet alleen tegen de orthodox-christelijken (die overtuig je toch niet), maar vooral om te voorkomen, dat het idee zou ontstaan dat het sprookje van het scheppingsverhaal net zoveel gewicht heeft als een door-en-door getoetst mechanisme als de evolutieleer.

Van mij mag iedereen geloven wat-ie wil. Ik heb zelfs veel respect voor mensen die, gedreven door hun geloof, zich onvoorwaardelijk inzetten voor hun medemens. Ik vloek zo min mogelijk en zeker niet in de kerk ;-) Mocht ik in een moskee komen, trek ik mijn schoenen uit en ik bedek m'n hoofd in een synagoge. Kortom, ik ben als ongelovige zeer tolerant voor gelovigen van welke soort dan ook.

En als je zegt: ik geloof, dus ik kan niet geloven in de evolutieleer: soit. Maar als de creationisten gebruik gaan maken van hele en halve leugens en verdachtmakingen, word ik een beetje pissig. Dus de actie van vandaag ondersteun ik van harte.

De folder is overigens pagina voor pagina onderuit gehaald op Sargasso in het artikel het misbaksel van de relimaffia. Zeker de moeite van het lezen waard!

Ik ondersteun via dit matig bezochte blogje op mijn manier een pietsiebeetje de actie van Retecool, GeenCommentaar, Sargasso, VKMag, Luuk Koelman, Flabber, GeenStijl, Verbal Jam, EnDanDit, BertBrussen, KommaPuntLog, GodVoorDommen, DeBaasjes en nog veel meer weblogs.

Aan het eind van de regenboog...

... is helaas toch geen pot met goud...



Bron: Steeph (via Twitter)

Gezichtsbedrog

Soms worden wetenschappelijke ontdekkingen bij toeval gedaan. De Canadese psycholoog Michael Masson zat op een bankje in het park, toen hij in de verte achter een hek een fietser zag rijden. Zo'n hek bestaande uit van die paaltjes met kettingen er tussen.



Hij wist dat de weg daar vlak was, maar hij zag toch duidelijk de fietser "hobbelend" rijden. Bij elke paal omhoog, en er tussenin weer omlaag. Een nieuwe vorm van gezichtsbedrog was ontdekt: de fiets-illusie!

Nog vreemder werd toen bleek, dat als je dichterbij kwam de beweging precies tegengesteld leek. Dus bij het paaltje omlaag en er tussenin omhoog. De snelheid van was niet van invloed.

Omdat een voorbeeld het beter kan uitleggen, moet je maar even hier klikken.

Toelichting (ongegeneerd gejat van Kennislink): Helemaal bovenaan zie je twee keer een stipje (de fietser) langs de golfjes (het hekwerk van paaltjes en kettingen) gaan. Het maakt niet uit of de ‘fietser’ snel of langzaam gaat: je ziet hem hobbelen, tegen de richting van de ‘kettingen’ in. Onderaan zie je twee keer dezelfde animatie, maar nu ‘van veraf’. Je ziet de ‘fietser’ nu mééhobbelen met de lijntjes: het lijkt alsof hij het ‘hekwerk’ volgt. Hoe dat komt, lees je hieronder. Voor de goede orde: het bolletje volgt in werkelijkheid gewoon een vlakke, rechte lijn zonder hobbels.

Op grote afstand kunnen je hersenen het voorwerp niet apart te zien van de achtergrond. Maar dichterbij gekomen proberen je hersenen dat te overcompenseren.

Bron: Kennislink en NRC

Rondleiding door ruimtestation

Wil je weten hoe het International Space Station er van binnen uitziet? Astronaut Mike Fincke geeft je een rondleiding! Let niet op de rommel...



En hier, hier en hier vind je het vervolg...

Bron: Noorderlicht

Valse herinneringen

In de fantastische documentaire-serie en boek "Een schitterend ongeluk" vertelt bioloog Stephen Jay Gould over een jeugdherinnering. Zijn grootvader nam hem regelmatig mee naar een baseball-wedstrijd en na afloop gingen ze dan bij een bepaalde ijscozaak een mega-ijshoorn halen die ze, zittend op een monumentale trap, op zaten te smikkelen. Een warme herinnering aan een geliefde opa. Alleen: een valse herinnering... De afstanden tussen stadion, ijscozaak en trap waren in werkelijkheid zo groot dat ze dat nooit gedaan kunnen hebben. Meerdere herinneringen waren samengevloeid tot iets wat voor Gould iets heel reëels was geworden.
Daar moest ik aan denken toen ik dit las:

Het kost niet veel moeite om kinderen van 7 tot 12 jaar oud te laten geloven dat ze op hun vierde zijn ontvoerd door een ufo. Ze geloven dat even gemakkelijk als het (evenzeer verzonnen) verhaal dat ze op hun vierde bijna stikten in een snoepje. Lees het hele artikel bij NRC Handelsblad

Zo heeft Jeroen nog steeds een herinnering aan een boze rode-schoenen-met-naaldhakken-dragende moeder... En hoe vaak we ook uitleggen dat Els nooit, maar dan ook nooit, rode-schoenen-met-naaldhakken heeft gehad, zijn herinnering is voor hem heel reëel, net als die van Stephen Jay Gould.

En dat constateerden de onderzoekers ook:

Ruim een derde van de ‘gelovigen’ toonde zich zelfs verbijsterd toen na afloop werd verteld dat het allemaal niet waar was. Alleen met de grootst mogelijke moeite waren deze kinderen ertoe te bewegen afscheid te nemen van hun nieuwe herinneringen.

Ik heb wel eens een documentaire gezien waarbij dit experiment werd gedaan met volwassen studenten. En het is creepy om te zien hoe iets persoonlijks als herinneringen bewust gemanipuleerd kunnen worden. En dat mensen eerder de valse herinnering geloven dan het bewijsmateriaal dat het niet echt was...